Ταλαίπωροι Αεροπόροι, μιάς αντιαεροπορικής χώρας…



Από το Greek Helicopters Author: Sotiris Antonopoulos, Category: General

Δεκαετίες τώρα γράφω για την απαράδεκτη κατάσταση που επικρατεί στα ελληνικά αεροδρόμια. Κύρια υπεύθυνη για την κατάντια, που αγγπίζει τα όρια της δολιοφθοράς, η συντεχνία των «αερολιμενικών». Διαβάστε το κείμενο του Σωτήρη Αντωνόπουλου και θα καταλάβατε…_Κ.Κ.

Ως εκπαιδευτής της Αερολέσχης Μεσογείων, αποφάσισα να πετάξω μέχρι την Ρόδο, ώστε να δώσω την ευκαιρία σε μέλη και μαθητές μου, που ζούν και εργάζονται σ’ αυτό το υπέροχο νησί, να δούν τον τόπο τους από ψηλά ή και να επισκεφτούν προορισμούς που υπό άλλες συνθήκες (μη αεροπορικές), είναι από δύσκολο έως ανέφικτο να φτάσουν (βλέπε Κάσο, Καστελλόριζο, Λέρο, Σητιά, Αστυπάλαια…).

Η Οδύσεια ξεκίνησε από νωρίς. Από τα τρία αεροδρόμια της Ρόδου, το ένα (Κάλαθος), δεν ιφύσταται πρακτικώς. Διότι ένας άλλος λαός, μη τριτοκοσμικός, μη τεχνοφοβικός ξεκίνησε να το κατασκευάζει, αλλά δεν ευτύχησε να το τελειώσει. Εννοείται ότι στην χώρα των νεοραγιάδων δεν ευδοκιμούν τέτοια “πράγματα”. Οι γρεκίλοι δεν αρέσκονται σε προοδευτιλίκια! Μόνο τα τσιφτετέλια και τα σουβλάκια έχουν ενδιαφέρον γι’ αυτούς.

Το δεύτερο αεροδρόμιο, αυτό των Μαριτσών (Ιταλογενές και αυτό…), φάνταζε να είναι η καλύτερη ιδέα, διότι το τρίτο (Διεθνής Αερολιμένας, Διαγόρας) είναι αρκετά απασχολημένο με πτήσεις αερογραμμών και άρα -από νεοελληνικής σκοπιάς- αφιλόξενο.

Χωρίς καθυστέρηση εστάλει μέσω ΕΛΑΟ, στο ΓΕΑ/Α1, fax με αίτημα να μου επιτραπεί η προσγείωση σ’ αυτό το αεροδρόμιο. Η απάντηση του ΓΕΑ ήταν ότι τα Μαριτσά δεν ανήκουν στην Πολεμική Αεροπορία (όντως, το αεροδρόμιο αναφέρεται ως civilian  στο AIP) άρα δεν δύναται να εξεταστεί κάτι τέτοιο. Θεωρητικά θα έπρεπε να καταθέσω μόνο ένα σχέδιο πτήσης. Πρακτικά μου απαγορεύτηκε η προσγείωση, διότι δεν υπάρχει κλιμάκιο της Υ.Π.Α στα Μαριτσά ώστε να με εξυπηρετήσει…Κάποιοι άνθρωποι αδυνατούν να καταλάβουν ότι για να προσγειωθώ, δεν θέλω ούτε QNH,  ούτε άνεμο, ούτε πυροσβεστικό όχημα, ούτε σηματωρό, ούτε να τους βλέπω. Επιπλέον του προαναφερθέντως προβλήματος, η μονάδα φύλαξης του αεροδρομίου είναι της Πολεμικής Αεροπορίας. Έπρεπε λοιπόν να ενημερωθεί να εγκρίνει και να ελέγξει τα άτομα που θα έρχονταν.

Το συμπέρασμα λοιπόν είναι ότι η Ρόδος έχει ένα, κι όχι τρία αεροδρόμια.

Λόγω NOTAM, έπρεπε να ενημερώσω τουλάχιστον 24 ώρες πριν ότι επιθυμώ να προσγειωθώ και να σταθμεύσω  στον Διαγόρα. 48 ώρες πριν την άφιξή μου τηλεφώνησα στα τηλέφωνα που αναγράφονταν στο MAIP. Δεν απήντησε ποτέ κανένας. Επειδή είχα το τηλέφωνο του approach (εξαιτίας της ιδιότητάς μου ως συγκυβερνήτης στο Super Puma που επιχειρεί από το νησί), κάλεσα εκεί (αλίμονο αν κι εκεί δεν απαντούσαν) και τους ζήτησα το νούμερο του αερολιμενικού. Έτσι έβγαλα άκρη. Εγώ… επειδή ξέρω… Αλήθεια αν ήμουν ξένος και δεν είχα το νούμερό τους? Μαντεύω ότι δεν θα πήγαινα ποτέ. Στο Ελλαδιστάν όλα μπορεί να λειτουργήσουν μόνο με διαπροσωπικές σχέσεις…

Εν πάση περιπτώση, μίλησα με την αερολιμενικό, η οποία “στράβωσε” λίγο, αλλά -δεν έχω παράπονο- μου είπε ότι υπήρχε θέση στάθμευσης για μία εβδομάδα που ήθελα. Μου τόνισε ωστόσο ότι πρέπει να βρώ και handler. Ζήτησα και βρήκα τα τηλέφωνα από  Goldair, olympic και swissport. Η πρώτη εταιρία μου ζητούσε 89 ευρώ για να με εξυπηρετήσει. Μάλιστα αρνήθηκε να δεχτεί την κάτρα μέλους της AOPA! Το έχω μετανοιώσει που δεν συγκράτησα την συνομιλία…Η Ολυμπιακή έχει προέλευση από το νεο-ελληνικό δημόσιο, άρα δεν το σήκωσε ποτέ. Τέλος, η swissport και πιό συγκεκριμένα ο κύριος Φαρμακίδης (ο οποίος τυγχάνει ο ίδιος ιδιώτης αεροπόρος της τοπικής αερολέσχης) με εξέπληξε ευχάριστα δεχόμενος να μας εξυπηρετήσει με τον πλέον οικονομικό τρόπο…Τον ευχαριστώ θερμά γι’ αυτό.

Την Τρίτη 27/7/10, μετέβην στο αεροδρόμιο για να πετάξω μία πτήση. Ήδη απ’ το βράδυ της Δευτέρας, έπερνα επανειλλημένως τηλέφωνα στην BP του αεροδρομίου. Μάταια όμως. Το καύσιμο με έβγαζε εύκολα μέχρι Κω. Μάλιστα αρκούσε και για να επιστρέψω. Προκειμένου να μην χάνω χρόνο συμπλήρωσα τα απαραίτητα έγγραφα. Απαιτείται ένα ελάχιστο 15 λεπτών για General declaration και ένα ελάχιστο άλλων 15 λεπτών για σχέδιο πτήσης, αφού παντού ήμουν στο “περίμενε”. Στο ενδιάμεσο πήρα τηλέφωνο στον πύργο της Κω. Το σήκωσε ένας φίλος ελεγκτής. Του εξήγησα ότι μετά την προσγείωσή μου θα πήγαινα στην πόλη, με το κάνιστρό μου χωρητικότητας 20 λίτρων, για να προμηθευτώ καύσιμο για το αεροπλάνο (είχα βρεί και βενζινάδικο που διέθεται 100αρα βενζίνη και μου είχαν κρατήσει μία ποσότητα). Υπολόγιζα όμως χωρίς τον νεοέλληνα, διότι μετά από επικοινωνία με τον αερολιμενικό της Κω, μου απαγόρεψαν να κάνω κάτι τέτοιο, αφού -λέει – δεν προβλέπεται από τον κανονισμό!!!

Σας παραπέμπω στον Κανονισμό ανεφοδιασμού καυσίμου Ελαφρών και Υπερελαφρών αεροσκαφών δημοσιευμένο στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως, Αρ. Φύλλου 1263 – 26 Ιουνίου 2009, για να πιστοποιήσετε ότι μου έλεγαν αρλούμπες. Δεν το έκανα θέμα (μην χαλάσω και τις σχέσεις μου μαζί τους…).

Σε “έρευνα” που έκανα στα γειτνιάζοντα αεροδρόμια, συνειδητοποίησα, ότι όλοι οι αρμόδιοι φορείς αγνοούσαν το ΦΕΚ που από πέρυσι επιτρέπει τον ανεφοδιασμό ελαφρών α/φων με μπετόνι (κάνιστρο) από τον κυβερνήτη τους. Κι εγώ τώρα, τι πρέπει να κάνω; Να περιμένω να βάλουν μυαλό? Να περιμένω να φτάσει το ΦΕΚ στους υπεύθυνους; Να το σηκώσει η BP; Να λυθεί η απεργία; Να σταματήσω να πετάω για να μην τους ενοχλώ και να είμαι και πιό “ασφαλής” στο έδαφος;

Πρέπει κάποιοι να θυμηθούν για ποιο λόγο βρίσκονται στις θέσεις που βρίσκονται και τις υποχρεώσεις που έχουν απέναντι στους χειριστές και δεν πρέπει να ξεχνούν ότι άγνοια τού νόμου δεν δικαιολογείτε σε δημόσιο υπάλληλο όταν μάλιστα κατέχει διευθυντική θέση.
Δεν είναι δυνατόν να κουβαλάει ο χειριστής μαζί του μια τσάντα με αποδεικτικά χαρτιά σε μια προσπάθεια να αποδείξει αποφάσεις του Ελληνικού Κράτους σε ανθρώπους που θα έπρεπε να τα γνωρίζουν πρώτοι, αφού η δουλειά τους είναι να εκτελέσουν τις αποφάσεις αυτές και όχι να τις σχολιάσουν. Αντί να σκεφτούν, μας ειρωνεύονται με ύφος 100 καρδιναλίων.

Για συνέλθετε λίγο. Έχει δίκιο μάλλον ο ιδρυτής του GreekHelicopters.gr που λέει ότι “για να εκτελέσεις με ηρεμία μια πτήση στην Ελλάδα πρέπει να έχεις μαζί σου δικηγόρο”.

Δημοσιεύτηκε από τον kavvathas

Δημοσιογράφος, εκδότης,παρατηρητής γεγονότων, (πρώην)οδηγός αγώνων. Πάντα χειριστής ανεποπτέρων, αεροπλάνων και ελικοπτέρων -Journalist, publisher, (ex)racing & rally driver. Pilot (glider, plane + helicopter) Η δραστηριότητα του Κώστα Καββαθά στο χώρο της έντυπης δημοσιογραφίας ξεκίνησε το 1959 από το περιοδικό «Ταχύτης», που είχε ως αντικείμενό του τους αγώνες αυτοκινήτου. Eκδόθηκε για λίγο καιρό από την «Ecurie Eρμής», έναν από τους παλαιότερους συλλόγους φίλων της Αυτοκίνησης που ιδρύθηκαν στην Ελλάδα. Το 1963 ξεκίνησε η συνεργασία του με την εφημερίδα «Μεσημβρινή», στην οποία κράτησε τη στήλη του αυτοκινήτου για τρία περίπου χρόνια. Το 1966 δούλεψε στο εβδομαδιαίο περιοδικό επικαιρότητας «Άλφα», το πρώτο στα εγχώρια χρονικά του Τύπου που, στην ύλη του, είχε σελίδες αφιερωμένες στο αυτοκίνητο. Λίγο αργότερα χρονολογείται η πρώτη προσπάθεια να εκδόσει δικό του περιοδικό, με τον Γιάννη Μπαρδόπουλο, το «Τροχοί+Δρόμοι», η οποία όμως διακόπηκε λίγο πριν το τυπογραφείο!Από την πρώτη απόπειρα σώζονται λίγες φωτογραφίες, τις οποίες θα μπορέσετε να δείτε όταν το Ιστολόγιο γίνει, επιτέλους, portal. Μετά από σύντομο πέρασμα από το «Νέο Αυτοκίνητο» των αδελφών Αντώνη και Μιχάλη Γρατσία, εντάχθηκε στο επιτελείο του περιοδικού «Αuto Eξπρές» του Σπύρου Γαλαίου, που κυκλοφόρησε για πρώτη φορά το καλοκαίρι του 1967. Σύντομα ανέλαβε τη θέση του αρχισυντάκτη, διαδεχόμενος τον Κυριάκο Κορόβηλα. Τον Οκτώβριο του 1970 ίδρυσε, με τη σύζυγό του Σοφία, το περιοδικό «4ΤΡΟΧΟΙ» και, όπως ήταν λογικό, έριξε εκεί το βάρος της αρθρογραφίας του. Παρ' όλα αυτά βρήκε χρόνο να γράφει στο εβδομαδιαίο περιοδικό «Επίκαιρα», που όλοι οι παλιοί γνωρίζουν και που θεωρείται –ακόμη και σήμερα που εκδόθηκε ένα με τον ίδιο τίτλο- ως το καλύτερο του είδους που εκδόθηκε ποτέ στην Ελλάδα. Τα άρθρα του Κ.Κ. στα "Ε" θα συμπεριληφούν σύντομα και σε αυτό το ιστολόγιο. Άρθρα του δημοσιεύτηκαν επίσης στην εφημερίδα «Το Βήμα» από το 1991 ως το 1998, καθώς και για ένα ...μικρό διάστημα(!) στην «Καθημερινή», μία άλλη ιστορία, που επίσης θα μπορέσετε να απολαύσετε εδώ σαν μία σπαρταριστή (στηγελοιότητά της) "κωμωδία". Σήμερα, εκτός από τα περιοδικά των «Τεχνικών Εκδόσεων», ο Κώστας Καββαθάς αρθρογραφεί στην εφημερίδα «Πρώτο Θέμα», από το πρώτο της φύλλο. Στο ενεργητικό του συμπεριλαμβάνονται -μέχρι στιγμής- δύο βιβλία: «Porsche, ο άνθρωπος και τα αυτοκίνητα» του Richard von Frankenberg, που μετέφρασε στα ελληνικά το 1972 μαζί με δύο ακόμη συναδέλφους του και «Το βιβλίο του Πραγματικού Οδηγού». Τα κείμενά του, έντονα συναισθηματικά, περιέχουν σχεδόν τα πάντα: περιγραφές από διεθνείς κι ελληνικούς αγώνες, ιστορίες από τα παλιά χρόνια του αυτοκινήτου, συνεντεύξεις από σημαντικά στελέχη αυτοκινητοβιομηχανιών και συμπεράσματα από τις εξαντλητικές δοκιμές των εκάστοτε νέων μοντέλων, κοινωνική κριτική και σχόλια για τα καλώς ή τα κακώς κείμενα της χώρας και των ανθρώπων της. Στα πρώτα χρόνια των «4Τροχών» έγραφε και τεχνικά άρθρα, καθώς και "συμβουλές" για την ασφαλή και ασφαλή και γρήγορη οδήγηση. Με το πέρασμα των δεκαετιών όμως αφ' ενός το ενδιαφέρον μετατοπίστηκε από την τεχνολογία στα ζαντολάστιχα και αφ΄ετέρου άλλοι, ικανότεροι ανέλαβαν (μικρός Νίνης, Έλλη Κοκκίνου, γελοτοποιός του αυτοκράτορα κλπ) και ο Κ.Κ. αποφάσισε πως, αρκετά με τα "τεχνικά άρθρα" που, άλλοστε, δεν γίνονται καταληπτά από τον "ανθό" της ελληνικής νεολαίας -έτσι όπως τον κατάντησαν οι ανεπάγγελτοι "πολιτικοί". Το 2009 ο Κώστας Καββαθάς συμπλήρωσε 50 χρόνια δημοσιογραφικήςςς και 40 εκδοτικής ζωής αν και η τελευταία δεν είναι ακριβώς όπως την οραματιζόταν για λόγους που αναφέρονται σε άλλες σελίδες του ιστολογίου…

4 σκέψεις σχετικά με το “Ταλαίπωροι Αεροπόροι, μιάς αντιαεροπορικής χώρας…

  1. Σας ευχαριστώ- έδειξα την ανάρτηση στη σύζυγό μου που

    είχε εκδηλώσει ενδιαφέρον να μάθει να πετάει και να αγοράσομε

    ελαφρύ αεροπλάνο/ελικόπτερο και το πρόβλημά μας

    τακτοποιήθηκε άμεσα.

    Μου αρέσει!

  2. Κάποτε ποιο πολύ από περιέργεια ζήτησα από την Pilatus , μια Ελβετική εταιρεία κατασκευής αεροσκαφών να μου πουν πως μπορώ να αγοράσω και να χρησιμοποιήσω στην Ελλάδα ένα PC-9M το οποίο είναι ο πρόδρομος του T-6 texan II δηλαδή του εκπαιδευτικού που χρησιμοποιεί η Ελληνική πολεμική αεροπορία. Οι Ελβετοί ταχύτατα μου έστειλαν όλα τα στοιχεία με την εξής σημείωση:
    «Επειδή το PC-9M έχει δυο εκτινασόμενα καθίσματα τύπου Martin Baker ρωτήστε την υπηρεσία πολιτικής αεροπορίας να μπορείτε να πετάξετε στην Ελλάδα»
    Μας έχουν πάρει χαμπάρι εδώ και χρόνια στο εξωτερικό!!!
    (τηλεφώνησα στην ΥΠΑ και η υπόθεση είχε πολύ γέλιο. Αν θέλετε να σας πω την ιστορία πείτε το!)

    Μου αρέσει!

Σχολιάστε

Ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για την εξάλειψη των ανεπιθύμητων σχολίων. Μάθετε πως επεξεργάζονται τα δεδομένα των σχολίων σας.